Όμορφο Λέχοβο                 Α. Τ., Γ' Τάξη

Ε. Γκ., Γ΄ Τάξη

Γ. Κ., Γ' Τάξη

Γενικά στοιχεία για το Λέχοβο

Στο βιβλίο του Παντελή Π. Οικονόμου «ΤΟ ΛΕΧΟΒΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ»
διαβάζουμε τα εξής:

Η  ιστορία του χωριού ξεκινά από την τουρκοκρατία. Στην περιοχή υπήρχε, ήδη πριν από το 1600 μ.Χ.,  ένας μικρός πυρήνας χριστιανών που αυξήθηκε μετά τις διώξεις των χριστιανών από τους κατακτητές. Εδώ κατέφυγαν και κυνηγημένοι χριστιανοί της Ηπείρου, όπου βρήκαν ασφάλεια και εργασία.

Στη σημερινή του τοποθεσία το χωριό μεταφέρθηκε γύρω στα 1770, όταν κάποιος βοσκός ανακάλυψε εκεί μία πηγή άφθονου καθαρού νερού. Κοντά στην πηγή χτίστηκε και μία μικρή εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Δημητρίου.

Ένας μύθος λέει πως η ονομασία του χωριού προέρχεται από την Ομηρική λέξη λέχος (λέχος= κλίνη) η οποία μεταπλάστηκε σε «Λέχοβο», επειδή η αρχική τοποθεσία του χωριού έμοιαζε με κρεβάτι.

Τα σπίτια ήταν λιθόκτιστα με γερές ξυλοδεσιές.  Η αυλή ήταν περιφραγμένη με ψηλό αυλότοιχο. Δίπλα από το σπίτι υπήρχε μία πρόχειρη κατοικία του καλοκαιριού, το «μαγειρειό».  Για το χτίσιμο του σπιτιού συντάσσονταν συμφωνητικό.

Το Λέχοβο είχε σημαντικό ρόλο στο Μακεδονικό  αγώνα, ως κέντρο και ασφαλές καταφύγιο αγωνιστών, αλλά και ως αποθήκη εφοδίων και  πυρομαχικών. Στα ονόματα Μακεδονομάχων του Λεχόβου συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων τα εξής: Ζήσης Δημολιός, Θύμιος Μπάρος (Θύμιος Λεχοβίτης), Στέργιος Μπινόπουλος (Καπετάν Στέργιος), Αλέξης Γεωργιάδης, Γεώργιος Γωγούσης, Πέτρος Καραλής, Θεόδωρος Καφές, Βάϊος Ζαγγαρίδης (Καπετάν Γιαταγάνας), Χρίστος Τσούτσης, Γιάννης Μάγκας, Παπαγιάννης Παπαποστόλου, Κοσμάς Πραπαβέσης ή Μπέλιος, Αντώνης Μίντος, Κώστας Βλάχος, Ηλίας Βασιλειάδης.

Λεχοβίτες έλαβαν μέρος και σε άλλους αγώνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, την μικρασιατική εκστρατεία, τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, την κατοχή από τις γερμανικές δυνάμεις.

Το πρώτο σχολείο του χωριού, στην τελευταία 20ετία του 18αι., ήταν ημιϋπαίθριο, χωρίς πρόγραμμα και σχολικά βιβλία. Το διδακτικό προσωπικό προέρχονταν από εγγράμματους του χωριού. Οι μαθητές κάθονταν καταγής ή σε κούτσουρα και πέτρες. Γύρω στα 1860 οικοδομείται το πρώτο σχολικό κτίριο στο κέντρο του χωριού. Χτίστηκε με οικονομική συνδρομή και προσωπική εργασία των κατοίκων. Η μισθοδοσία των δασκάλων προερχόταν από το εκκλησιαστικό ταμείο.  Ένας κινητός μαυροπίνακας που στηρίζονταν σε τρίποδα,  μία κιμωλία και ένα κομμάτι ύφασμα ήταν τα πρώτα μέσα διδασκαλίας.  Τα θρανία ήταν στενόμακρα με κοινό κάθισμα και γραφείο για 5-8 μαθητές. Ο δάσκαλος στεκόταν σε μία ψηλή έδρα. Για τη θέρμανση χρησιμοποιούνταν μία ξυλόσομπα και ο κάθε μαθητής έφερνε μαζί του καθημερινά και δύο ξύλα. Για τον δάσκαλο που δεν κατάγονταν από το Λέχοβο, το χωριό διέθετε κατοικία δωρεάν. Την άνοιξη του 1900 χτίζεται νέο διδακτήριο με πελεκητές πέτρες και με συνδρομές των κατοίκων. Το 1914 το σχολείο γίνεται δημόσιο και ανήκει στο Υπουργείο Παδείας. Το 1926 ξεκινά η ανέγερση νέου  εξατάξιου σχολείου σε τοποθεσία έξω από το χωριό. Οι μαθητές του σχολείου κάθε χρόνο αυξάνονται και ενδεικτικά αναφέρουμε πως το σχολικό έτος  1930-1931 αριθμούν σε 291.

Τον Ιούλιο του 1943 το σχολείο κάηκε, όμως οι επιτυχημένες προσπάθειες αποκατάστασης των ζημιών εξασφάλισαν την επαναλειτουργία του.

Οι αρχαιότερες εκκλησίες του χωριού ήταν της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Μηνά.  Άλλες εκκλησίες του χωριού είναι του Αγίου Δημητρίου και της Παναγίας (Ζωοδόχου Πηγής). Τα εξωκκλήσια του χωριού είναι του Αγίου Αθανασίου και του Προφήτη Ηλία. Στα προσκυνητάρια συγκαταλέγονται αυτά της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Παντελεήμονα, της Αγίας Κυριακής, του Προφήτη Ηλία (μικρού) και  της Μεταμορφώσεως  του Σωτήρος.

Σωματεία και Σύλλογοι του χωριού υπήρξαν ο «Σύλλογος των εν Αμερική Λεχοβιτών», το «Αλληλοβοηθητικό Σωματείο Κτιστών και Μαραγκών»,  ο «Αθλητικός Σύλλογος Θησεύς», το «Σωματείο Ακτημόνων η Δήμητρα» και ο «Ενωτικός Σύλλογος Λεχοβιτών Προφήτης Ηλίας», ο οποίος δραστηριοποιείται  μέχρι σήμερα.

Κοινωφελή ιδρύματα: η βιβλιοθήκη του Ενωτικού Συλλόγου, το Σπίτι του Παιδιού, το Εθνικό αγροτικό Νηπιοτροφείο, το Αγροτικό Ιατρείο.

Οικονόμου, Π. Π. (1976). «ΤΟ ΛΕΧΟΒΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ». ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Σ.
ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ-Π. ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

Με την επισκόπηση της βιβλιογραφίας για το Λέχοβο ασχολήθηκαν οι 
Δ. Δ., Θ. Κ.

και Σ. Μπ., μαθητές της Ε΄τάξης. 

Το Λέχοβο στο Διαδίκτυο

Γεωγραφική θέση, Πολιτισμός, Αξιοθέατα

Στα  link

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CF%87%CE%BF%CE%B2%CE%BF_%CE%A6%CE%BB%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82

http://www.lehovo.gr/arxitektonikh.php   υπάρχουν οι εξής πληροφορίες:

1.           Γεωγραφική θέση. Το Λέχοβο βρίσκεται 60 χλμ νότια της Φλώρινας κοντά στα σύνορα της Π.Ε. Φλώρινας με τις Π.Ε. Καστοριάς και Κοζάνης και είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Βέρνου ή Βιτσίου. Από το χωριό διέρχεται η επαρχιακή οδός Καστοριάς Αμυνταίου. Το Λέχοβο απέχει 40 χλμ από την Καστοριά και 30 χλμ από την Πτολεμαΐδα.

2.           Πολιτισμός. Δραστηριότητες του πολιτιστικού συλλόγου «Ενωτικός Σύλλογος Λεχοβιτών Προφήτης Ηλίας» είναι μεταξύ άλλων η συντήρηση 7.500 βιβλίων στη βιβλιοθήκη του, η διατήρηση χορευτικών τμημάτων, η έκδοση εφημερίδας και η οργάνωση και πραγματοποίηση εορταστικών εκδηλώσεων στον λόφο του Προφήτη Ηλία.

3.           Αξιοθέατα. Στην πλατεία του χωριού υπάρχει ένα οικοδομικό τετράγωνο που σώθηκε από την πυρκαγιά του 1943 και χαρακτηρίζεται ως διατηρητέο. Περιλαμβάνει τον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου, το καμπαναριό του Αγίου Δημητρίου, την Αστική Σχολή (πλέον Εθνολογικό Λαογραφικό Μουσείο).

Η αναζήτηση των πληροφοριών έγινε από τον Σ. Μπ.,

μαθητή της Ε΄τάξης  

Συνέντευξη από τον ιερέα του Λεχόβου

Λίγα λόγια από τον ιερέα του χωριού, τον  π. Μενέλαο

«Είμαι ιερέας  του χωριού εδώ και 22 χρόνια. Οι εκκλησίες του χωριού μαζί με τα εξωκκλήσια είναι συνολικά 22.

Η Θεία λειτουργία δεν τελείται πάντα στην ίδια εκκλησία, αλλά τελείται μία φορά τον χρόνο σε κάθε Ναό που γιορτάζει, 26 φορές τον χρόνο στον Άγιο Μηνά και όλες τις υπόλοιπες γιορτές στον Άγιο Δημήτριο που είναι ο καθεδρικός Ναός του χωριού. Τα παιδιά και γενικότερα οι κάτοικοι του χωριού εκκλησιάζονται πολύ συχνά.

Προκειμένου να πείσω κάποιον πως το Λέχοβο είναι όμορφο χωριό και αξίζει να το επισκεφτεί, θα του πρότεινα να δει το χωριό από μακριά, τον χειμώνα μέσα στο χιόνι και το καλοκαίρι μέσα στο πράσινο. Να δει την πλατεία με τα πλατάνια, τις βρύσες με το γάργαρο νερό, το Λαογραφικό Μουσείο με τα πολύ παλιά εκθέματα, τη βιβλιοθήκη με τα 7.500 βιβλία, τα ξωκλήσια μας, τον ιερό Ναό του Αγίου Μηνά και κυρίως τον ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου που είναι το στολίδι μας με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του σε ξύλο καρυδιάς, το προσκυνητάρι, τον άμβωνα, τον Δεσποτικό θρόνο και τις παλιές εικόνες του. Όποιος επισκεφτεί το Λέχοβο, θα φύγει με τις καλύτερες αναμνήσεις.»

Η συνέντευξη από τον π. Μενέλαο δόθηκε στον μαθητή της Ε΄τάξης Σ. Μπ.

Λεχοβίτικες συνταγές

Φασόλια «ταβά»

Υλικά:

½ κ φασόλια Λεχόβου

1 ξερή πιπεριά

1 μεγάλο κρεμμύδι

Κόκκινο πιπέρι, ρίγανη, αλάτι

2 φ. δάφνη, 5-6 κόκκοι μαύρου πιπεριού

Ελαιόλαδο

Εκτέλεση:

Σιγοβράζουμε τα φασόλια για μιάμιση ώρα περίπου (αφού τα έχουμε μουλιάσει από το προηγούμενο βράδυ), προσθέτοντας λίγο ελαιόλαδο και την ξερή πιπεριά. Αφού βράσουν τα αποσύρουμε από τη φωτιά. Σε ένα άλλο σκεύος τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι, έπειτα προσθέτουμε το κόκκινο πιπέρι, τη ρίγανη και το αλάτι. 

Τοποθετούμε σε ένα ταψί τα βρασμένα φασόλια, το μίγμα κρεμμυδιού, τη δάφνη και τους κόκκους πιπεριού. Ψήνουμε στο φούρνο για μισή με μία ώρα, στους 200⁰C μέχρι να δημιουργηθεί κρούστα.

*Προσοχή! Το νερό που θα μπει στο ταψί πρέπει να σκεπάζει τα φασόλια οριακά.

Συνταγή από τον Π. Τζ., 

μαθητή της Ε΄τάξης  

Λάχανο «αρμέ»

Υλικά:

1 μέτριο λάχανο τουρσί (αρμέ)

Ελαιόλαδο

Κόκκινο πιπέρι

Νερό

Εκτέλεση:

Κόβουμε το λάχανο «αρμέ» σε μεγάλα κομμάτια. Τα τοποθετούμε σε μία κατσαρόλα και προσθέτουμε νερό, κόκκινο πιπέρι  και ελαιόλαδο. Δεν προσθέτουμε καθόλου αλάτι, καθώς το λάχανο έχει αρκετό. Σιγοβράζουμε το φαγητό για μιάμιση ώρα περίπου.

Συνταγή από τον Π. Τζ., 

μαθητή της Ε΄τάξης  

Χάρτης Κορεστείων

(Παρακαλώ πατήστε επάνω στη φωτογραφία για μεγέθυνση) 

Η αναζήτηση του χάρτη έγινε από την Α. - Ε. Μπ.,

μαθήτρια της ΣΤ' τάξης.  

Γενικά στοιχεία για τα Κορέστεια Καστοριάς

Στο βιβλίο του Άγγελου Σινάνη Π. Οικονόμου «Ταξίδια στην άλλη Ελλάδα. Κορέστεια, τα χωριά της λήθης» διαβάζουμε τα εξής:

Η ονομασία «Κορέστεια» αποτελεί παραφθορά του αρχαίου ονόματος «Ορέστια». Η περιοχή της Π.Ε. Καστοριάς αποτελεί τμήμα της αρχαίας Ορεστίδας, γνωστής ως «Ορεστεία», «Ορεστειάδα» η «Ορέστια».

Η περιοχή των Κορεστείων διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στην εξέλιξη του Μακεδονικού Αγώνα, ενώ η ορεινή περιοχή των Κορεστείων υπήρξε σε όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου καταφύγιο κλεφταρματολών και οπλαρχηγών.

Στους οικισμούς των Κορεστείων ανήκουν ο Γάβρος, ο Νέος Οικισμός, ο Κρανιώνας, ο Άνω Κρανιώνας, ο Μαυρόκαμπος, ο Άγιος Αντώνιος, το Ποιμενικό, τα Χάλαρα, το Μακροχώρι, η Κορυφή, το Τρίβουνο, η Καλογερίτσα, ο Άνω Μελάς, ο Μελάς. Στα Άνω ή Βόρεια Κορέστεια ανήκουν το Βατοχώρι, η Κρυσταλλοπηγή, το Μοσχοχώρι, ο Κώττας, το Πράσινο-Τρίγωνο, η Σφήκα, το Ανταρτικό, το Πισοδέρι.

Ενδεικτικά γίνεται αναφορά στα παρακάτω χωριά:

Ο Γάβρος είναι το πρώτο από μία ομάδα αμιγώς πλινθόχτιστων οικισμών που συναντά ο επισκέπτης σχεδόν δίπλα από τον δρόμο προς τις Πρέσπες. Απέναντί του χτίστηκε το 1972 ο Νέος Οικισμός (Νέος Γάβρος). Ο οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα Δημήτριος Νταλίπης, ο οποίος έδρασε δυναμικά στην περιοχή, καταγόταν από οικογένεια του χωριού. Ο οικισμός είναι σήμερα εγκαταλειμμένος, πλην όμως αξιοπρόσεκτος λόγω των πλινθόκτιστων οικοδομημάτων.

Ο Νέος Οικισμός χτίστηκε την οκταετία 1972-1980 με σκοπό τη μετοίκηση κατοίκων πλινθόχτιστων οικισμών των Κορεστείων σε σύγχρονες κατοικίες και ανήκει στον Δήμο Καστοριάς.Είναι χτισμένος σε λόφο με αμφιθεατρική θέα, έχει μεγάλους δρόμους και φιλοξενεί κατοίκους του πρώην Γάβρου, του Κρανιώνα/Άνω Κρανιώνα, του Μαυρόκαμπου και του Αγίου Αντωνίου. Από 1982-1983 άρχισαν να λειτουργούν το Δημοτικό σχολείο και το Γυμνάσιο. Σήμερα λειτουργεί μόνο το Δημοτικό σχολείο. Το 1985 οικοδομήθηκε στην περιοχή και ο θαυμαστός ναός του Αγίου Παντελεήμονα. Στον Νέο Οικισμό ο ταξιδιώτης-περιηγητής μπορεί να βρει μίνι μάρκετ, καφετέριες, ταβέρνες και ξενώνες.

Ο Κρανιώνας, το δεύτερο καθαρά πλινθόκτιστο χωριό των Κορεστείων και εγκαταλειμμένο πλέον, βρίσκεται στη νότια άκρη του κάμπου των Κορεστείων.Στη θέση «Σμέση» το ρέμα Μελά ή Μακροχωρίου ενώνεται με τον Λαδοπόταμο και δημιουργείται εκεί ένα πλούσιο φυσικό τοπίο γεμάτο βελανιδιές, κρανιές και σκλήθρα που τους καλοκαιρινούς μήνες αποτελεί υπέροχο προορισμό για αναψυχή και ψάρεμα πέστροφας. Ο πεζοπόρος του χωριού, μέσα στα διαφορετικού πλάτους δρομάκια και μπροστά στα καλοδιατηρημένα αρχοντικά της μικρής πλατείας, χάνει την αίσθηση του χρόνου μεταφερόμενος σε παλαιότερες εποχές.

Ο Άνω Κρανιώνας είναι μικρότερος από τον Κρανιώνα αλλά με την ίδια αρχιτεκτονική ταυτότητα. Είναι επίσης εγκαταλειμμένο χωριό, αλλά μαζί με τον Κρανιώνα μάγεψαν τον Παντελή Βούλγαρη και τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο, οι οποίοι γύρισαν εκεί σκηνές από τις ταινίες τους «Νύφες» και «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» αντίστοιχα. Η ευρύτερη περιοχή είναι πανέμορφη, το τοπίο είναι γαλήνιο και το βλέμμα χάνεται βαθιά στα δάση.

Το Μακροχώρι αποτελεί οικονομικά ζωντανή κοινότητα με εντατικές καλλιέργειες φασολιών. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει εκείκαφεδάκι ή τσίπουρο στα καφενεία που είναι ανοιχτά όλη τη διάρκεια της ημέρας. Διαθέτει τη μεγαλύτερη ίσως πλατεία των Κορεστείων. Εκεί βρίσκεται η πετρόχτιστη νέα εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Οι κατοικίες του χωριού είναι κυρίως πλινθόχτιστες, χωρίς όμως να λείπουν και τα πετρόχτιστα κτήρια.

Ο Άνω Μελάς είναι οικονομικά ενεργός χάρη στις εντατικές καλλιέργειες φασολιών και στην αγροτική παραγωγή γενικότερα. Οι κάτοικοι διατηρούν κήπους, κυρίως για αυτοκατανάλωση.

Ο ορεινός Μελάς (Στάτιστα), όπως και ο Άνω Μελάς, αποτελεί παράδεισο για τους φυσιολάτρες. Περιτριγυρίζεται από δάση με πολλές πεζοπορικές διαδρομές. Διαθέτει λιγοστά πλινθόχτιστα και πολλά περισσότερα πετρόχτιστα σπίτια.Κάθε χρόνο στις 13 Οκτωβρίου (ημέρα θανάτου του Παύλου Μελά) που γιορτάζεται η επέτειος έναρξης του Μακεδονικού Αγώνα, ο Μελάς αποτελεί επίκεντρο των εκδηλώσεων. Στον Μελά καλλιεργούνται κυρίως φασόλια, ενώ οι κάτοικοι διατηρούν και κήπους με οπωρολαχανικά για δική τους προσωπική κατανάλωση κι επίσης ασχολούνται και με δασικές εργασίες.

Το Πράσινο έχει σήμερα μηδαμινό πληθυσμό. Μεταξύ των πλινθόκτιστων ερειπωμένων αρχοντόσπιτών του, δεσπόζει ο πετρόχτιστος ναός του Αγίου Γεωργίου (1868).

Σινάνης, Ά. (2015). Ταξίδια στην άλλη Ελλάδα. Κορέστεια, τα χωριά της λήθης. Θεσσαλονίκη: Αφοί Λ. Ακριτίδη Ο.Ε.

Με την επισκόπηση της βιβλιογραφίας για τα Κορέστεια ασχολήθηκαν όλοι οι 
 μαθητές των τάξεων Ε΄ και ΣΤ΄. 

Συνεταιρισμοί-Σύλλογοι των Κορεστείων

Συνεταιρισμοί – Σύλλογοι

Χωριό: Πράσινο

Το χωριό μου έχει έναν συνεταιρισμό. Λέγεται Δ.Α.Σ Πρασίνου. Είναι Δασικός Αγροτικός Συνεταιρισμός. Κόβουν ξύλα για να καλύψουν τις ατομικές ανάγκες των χωριών, επίσης και για το δημόσιο και για τους εμπόρους.

Μ. Γ., μαθήτρια της Ε’ τάξης 

Χωριό: Μακροχώρι

Στο χωριό μας έχουμε έναν σύλλογο και ονομάζεται Πολιτιστικός Σύλλογος Μακροχωρίου. Ο Σύλλογος διοργανώνει διήμερο χορό προς τιμήν διάφορων εκκλησιών. Τα χρήματα από τους χορούς που διοργανώνει ο σύλλογος αξιοποιούνται από τις εκκλησίες για τη συντήρησή τους.

 Μ. Α. και Μπ. Ε., μαθήτριες της ΣΤ’ τάξης

Συνταγές από χωριά των Κορεστείων

Τσουκνιδόπιτα

Υλικά:

·        1 κιλό αλεύρι

·        10 γρ. αλάτι

·        4 κουταλιές λάδι

·        ½ λ. νερό

·        500 γρ. τσουκνίδες

·        1 κρεμμύδι

·        Πιπέρι   

               

Εκτέλεση:

Ζυμώνουμε καλά το αλεύρι, το αλάτι, το λάδι και το νερό και τα κάνουμε μια λεία ζύμη, την οποία αφήνουμε για 20 λεπτά να σταθεί. Στη συνέχεια κόβουμε τη ζύμη σε μπαλάκια (8 – 12) ανάλογα με το μέγεθος του ταψιού μας. Το ανοίγουμε σε λεπτά φύλλα πάνω σε αλεύρι. Στρώνουμε τα μισά φύλλα στο ταψί και τα λαδώνουμε. Στη μέση τοποθετούμε τις ζεματισμένες τσουκνίδες και από πάνω τοποθετούμε τα υπόλοιπα λαδωμένα φύλλα και ψήνουμε.

Η συνταγή δόθηκε από την Α. – Ε. Μπ., 

μαθήτρια της ΣΤ’ τάξης 

(Χωριό: Μελάς)

Αρμιόπιτα

Υλικά (Ζύμη):

·         Αλεύρι

·         Βούτυρο

·         Μαγιά Νωπή

·         Νερό χλιαρό

Υλικά (Γέμιση):

·         Λάχανο τουρσί

·         Κόκκινο πιπέρι

·         Λάδι

·         Αλάτι

Εκτέλεση:

Φτιάχνουμε το ζυμάρι, ανοίγουμε δύο φύλλα ένα για κάτω βάση και ένα για πάνω. Τσιγαρίζουμε το λάχανο για να μαλακώσει και το βάζουμε στη μέση. Τέλος, χαράζουμε την πίτα σε μικρά κομμάτια και την ψήνουμε. Η πίτα είναι έτοιμη. Την πίτα αυτή την φτιάχνουμε από πολύ παλιά συνήθως τον χειμώνα. Τότε έχουμε τουρσί φτιαγμένο από τα λαχανικά του κήπου μας. Και αντί για βούτυρο βάζουμε το λίπος από το γουρουνάκι που σφάζουμε τα Χριστούγεννα. Η γεύση της είναι μοναδική.

       Η συνταγή δόθηκε από την Α. – Ε. Μπ., 

μαθήτρια της ΣΤ’ τάξης 

(Χωριό: Μελάς)

  

Λάχανο με κρέας

Υλικά:

·         Λάχανο

·         Κρέας

·         Σάλτσα

·         Λάδι

·         Αλάτι

·         Πιπέρι

·         Κόκκινη πιπεριά

Εκτέλεση:

Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι με το λάδι και το κρέας, ρίχνουμε τη σάλτσα, το αλάτι και το πιπέρι και το λάχανο χοντροκομμένο και τα βράζουμε όλα μαζί.

       Η συνταγή δόθηκε από την Α. Μ. και Ε. Μπ., μαθήτριες της ΣΤ’ τάξης 

(Χωριό: Μακροχώρι)

Βακαλάος με πουρέ

Υλικά:

·         Βακαλάος

·         Λάδι

·         Πατάτες

·         Αλάτι

·         Σκόρδο

·         Μπύρα

·         Αλεύρι

Εκτέλεση:

Ρίχνουμε το αλεύρι στην μπύρα για να γίνει ένας αραιός χυλός. Βουτάμε το ψάρι μέσα και το τηγανίζουμε. Αφού έχουμε βράσει τις πατάτες τις πατάμε ρίχνουμε το λάδι, το αλάτι και το σκόρδο και ανακατεύουμε.

       Η συνταγή δόθηκε από την Α. Μ. και Ε. Μπ., μαθήτριες της ΣΤ’ τάξης 

(Χωριό: Μακροχώρι)

Κολάχ μαχάνας

Υλικά (Ζύμη):

·         2 κούπες αλεύρι

·         Λίγο νερό

·         1 κουταλάκι αλάτι

Υλικά (Γέμιση):

·        2 αυγά

·        1 κομμάτι τυρί

Εκτέλεση:

Σε μια λεκανίτσα βάζουμε τις 2 κούπες αλεύρι, το αλάτι και το νερό και ανακατεύουμε. Ζυμώνουμε και όταν γίνει μια αφράτη ζύμη τη χωρίζουμε σε 3 κομμάτια, τα οποία ανοίγουμε σε λεπτά φύλλα. Το κάθε φύλλο το κόβουμε σε τετράγωνα κομμάτια μέτρια. Βάζουμε σε ένα μπολ 2 αυγά και ένα κομμάτι τυρί τριμμένο. Στη συνέχεια, σε κάθε τετράγωνο κομμάτι της ζύμης τοποθετούμε λίγο από τη γέμισή μας και τα κλείνουμε καλά. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε νερό και λίγο αλάτι να βράσουν και αφού βράσουν βάζουμε μέσα τα κομματάκια ζύμης να βράσουν κι αυτά για δέκα λεπτά. Όταν είναι έτοιμα τα στραγγίζουμε καλά και τα περιχύνουμε με λίγο καυτό λάδι. Το φαγητό είναι έτοιμο.

       Η συνταγή δόθηκε από την Κ. Β., 

μαθήτρια της Ε’ τάξης (Χωριό: Χαλάρα)

Το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στο χωριό Μελάς_1

Αϊ Λιας

Στο χωριό μου τον Παύλο Μελά κάθε χρόνο γιορτάζουμε τον Προφήτη Ηλία. Στις 19 Ιουλίου παραμονή του προφήτη οι γυναίκες ετοιμάζουν τη σούπα που την προσφέρουν στον κόσμο, το απόγευμα μετά τον Εσπερινό. Οι νέοι του χωριού μαζί με την εκκλησιαστική επιτροπή έχουν ετοιμάσει το προαύλιο της εκκλησίας γιατί το βράδυ ακολουθεί πανηγύρι που συνοδεύεται με ορχήστρα ως αργά το βράδυ. Την επόμενη μέρα στις 20 Ιουλίου, ημέρα που γιορτάζει ο Προφήτης Ηλίας μετά την εκκλησία ακολουθεί ένα παζάρι. Πουλάνε πράγματα σαν δημοπρασία στον προαύλιο χώρο, δώρα που προσφέρουν οι πιστοί για να τιμήσουν τον Άγιο. Τα χρήματα που συγκεντρώνουν είναι για τη συντήρηση του ναού. Στη συνέχεια προσφέρεται δωρεάν φαγητό και ξεκινάει το γλέντι με ορχήστρα, ποτά, μεζέδες και λαχνούς με διάφορα δώρα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τις δύο αυτές μέρες μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι του χωριού καθώς επίσης και πολλοί άλλοι ξένοι, αφήνοντας για λίγο τις δουλειές τους.

Είναι σαν μία ένωση, ένα μεγάλο αντάμωμα των ανθρώπων για χάρη του Αγίου, μακριά από κακίες, μίσος και αντιπαλότητες.

Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από την Α. – Ε. Μπ., 

μαθήτρια της ΣΤ’ τάξης (Χωριό: Μελάς)

Το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στο χωριό Μελάς_2

Προφήτης Ηλίας

Το καλοκαίρι στο χωριό μας γίνεται διήμερη εκδήλωση προς τιμήν του προφήτη Ηλία. Η γιορτή ξεκινάει στις 19 Ιουλίου το απόγευμα και τελειώνει στις 20 Ιουλίου αργά το βράδυ. Την παραμονή στις 19 γίνεται ο εσπερινός, αμέσως μετά οι γυναίκες του χωριού σερβίρουν την παραδοσιακή σούπα και μετά ξεκινάει παραδοσιακό γλέντι, στο χώρο υπάρχει ψησταριά και κάβα ποτών. Την επόμενη μέρα γίνεται θεία λειτουργία και αμέσως μετά σερβίρεται παραδοσιακό φαγητό. Ο κόσμος έχει την ευκαιρία να διασκεδάσει από το πρωί μέχρι το βράδυ, εμείς τα παιδιά πουλάμε λαχεία, μας αρέσει πολύ. Το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία βρίσκεται σε έναν λόφο πάνω από το χωριό. Ο παππούς μου μού είπε πως το εκκλησάκι αυτό ήταν κάποτε μοναστήρι όπου εκεί ζούσε ένας καλόγερος.

Α. – Ε. Μπ.,

μαθήτρια της ΣΤ’ τάξης

Συνέντευξη από τον Πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Νέου Οικισμού Καστοριάς

ΕΡΩΤΗΣΗ 1:     - Πόσα χρόνια είστε Πρόεδρος του χωριού;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1: - Είμαι πρόεδρος 7,5 χρόνια.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: –  Πόσοι κάτοικοι ζουν σήμερα στο χωριό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2:  Ζούνε 400 περίπου κάτοικοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3:  –  Ποιες είναι οι κύριες ασχολίες των κατοίκων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 3:  Είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: –  Ποιος είναι ο Πολιούχος του χωριού;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 4:  Ο Πολιούχος του χωριού μας είναι ο Άγιος Παντελεήμων.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: –  Αν οργανώνετε γιορτή προς τιμήν του Πολιούχο του χωριού,    μπορείτε να μας την περιγράψετε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 5:         Με εκκλησιασμό ανήμερα της επετείου και εν συνεχεία με μουσική στον προαύλιο χώρο του ναού.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: – Πείτε μας έναν λόγο για τον οποίο σας αρέσει να ζείτε στο χωριό  σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 6:        Μου αρέσει να ζω γιατί έχει ηρεμία και καθαρό αέρα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: – Τι θα λέγατε σε κάποιον ξένο προκειμένου να τον πείσετε να επισκεφτεί το χωριό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 7: - Θα του έλεγα ότι μπορεί να απολαύσει τα τοπικά προϊόντα, τον καθαρό αέρα, το καταπράσινο τοπίο και τη ζεστή φιλοξενία μας.

Η συνέντευξη δόθηκε από τον κύριο Τρύφωνα,  Πρόεδρο του Νέου Οικισμού 

στην Α. Μ. και στην Α. – Ε. Μπ., 

μαθήτριες της ΣΤ’ τάξης